สำโรงตาเจ็น เรารอดจากวิกฤติเพราะผักริมรั้ว
พืชผักริมรั้วงอกงามยามต้องฝน บวบยาวเป็นวา ล้อรถยนต์กลายเป็นกระถางหน้าบ้าน สำหรับปลูกต้นหอม ผักชี ผักสลัด คะน้า ทุเรียนก็มีกิน ในตลาดก็มีผักพื้นบ้านวางขาย ส่วนในหมู่บ้านมีป้ายบอกว่า สวนผักปลอดสารพิษ
ตำบลเล็ก ๆ แห่งนี้มีกลุ่มเกษตรกรปุ๋ยอินทรีย์ชีวภาพ กลุ่มเลี้ยงหมูหลุม กลุ่มเลี้ยงจิ้งหรีด กลุ่มเลี้ยงไก่พื้นเมือง กลุ่มสงเคราะห์ กลุ่มปลูกพืชผัก กลุ่มสมุนไพร กลุ่มธนาคารข้่าว กลุ่มน้ำยาเอนกประสงค์ กลุ่มน้ำหมัก EM กลุ่มเลี้ยงปลา และกลุ่มเลี้ยงไก่ไข่
.
ด้วยต้นทุนเหล่านี้จึงไม่น่าแปลกใจที่ต่อให้มีโรคระบาดเกิดขึ้น แต่คนในชุมชนกลับได้รับผลกระทบน้อยมาก นอกจากกินอิ่มแล้ว หากสังเกตรอยยิ้มเชื่อว่าพวกเขาน่าจะหลับสบาย เพราะชุมชนมีหลักประกันที่เกิดจากการร่วมสร้างของผู้คน นั่นคือความมั่นคงทางอาหาร
.
เรากำลังพูดถึงตำบลสำโรงตาเจ็น อำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ
“ก่อนเกิดโรคระบาด เราดำเนินการเรื่องความมั่นคงทางด้านอาหารมาก่อนแล้ว เมื่อเกิด COVID-19 พื้นที่สำโรงตาเจ็นจึงไม่ได้ประสบปัญหามากนัก และสามารถดูแลกลุ่มเปราะบาง ซึ่งถือเป็นกลุ่มที่ต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษได้อย่างต่อเนื่อง ขณะเดียวกันก็ยังทำงานขยายผลไปยังกลุ่มชาวบ้านอื่น ๆ ในการตระหนักถึงการสร้างแหล่งอาหารที่มั่นคงให้เกิดขึ้นในครอบครัว”
.
นี่คือคำบอกเล่าของ นายเสน่ห์ แพงมา ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลสำโรงตาเจ็น ซึ่งไม่เพียงพาคนในชุมชนรอดจากวิกฤติด้วยอาหารปลอดภัยเท่านั้น แต่วิถีเกษตรสร้างสรรค์เช่นนี้ยังเป็นต้นแบบให้กับชุมชนอื่นได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วย เพราะลำพังการอยู่รอดของสำโรงตาเจ็นนั้นอาจไม่พอ หากฝันที่ใหญ่กว่านั้นคือการให้ทุกชุมชนอยู่รอดไปด้วยกัน ไม่ว่าวิกฤตินั้นจะมีหน้าตาอย่างไร
.
หากทุกชุมชนอยู่รอด ประเทศชาติก็รอดเช่นกัน
#อยู่บ้านหยุดเชื้อช่วยชาติ
#เครือข่ายร่วมสร้างชุมชนท้องถิ่นน่าอยู่
#ชุมชนเข้มแข็ง
#สสส