ข้างๆ วัดเมืองปอน มีร้านก๋วยเตี๋ยวอยู่ร้านหนึ่ง ตั้งตู้อยู่ใต้ชายคาของเรือนไม้เก่า เตาถ่านที่กำลังแดงร้อนคอยเคี่ยวกรำน้ำให้เดือดปุด ข้างเตามีผักกาดหั่นเป็นชิ้นน้อยแช่น้ำอยู่ ในตู้มีหมูต้ม ตอนนั้นเป็นช่วงพักเที่ยง ลูกค้ากำลังเข้า เราเองก็เช่นกัน
กว่า 20 ปีบนเส้นทางของแม่ค้าขายอาหาร โสภา อยู่สุภาพ ทำมาเกือบหมดแล้ว ตั้งแต่ข้าวราดแกง อาหารตามสั่ง จนถึงก๋วยเตี๋ยว เหตุที่เปลี่ยนไม่ใช่เพราะทำไม่อร่อย หากแต่เพราะไม่ชอบอะไรที่จำเจ
“ก๋วยเตี๋ยวนี้ทำมาได้ปีหนึ่งแล้ว ลองทำเอง ไม่ได้ไปร่ำเรียนที่ไหน แต่เราตั้งใจทำทั้งหมู ทั้งเนื้อ ทั้งน้ำซุป และเครื่องใน เราเน้นให้มาอิ่มท้อง คุ้มกับราคา” แม่ค้าพูดไปขณะที่มือเป็นระวิง เพราะลูกค้ายังคงมาอย่างต่อเนื่อง
สำหรับเมนูขายดี โสภาบอกว่าต้องก๋วยเตี๋ยวรวม คือใส่ทั้งหมู ทั้งเนื้อ ทั้งเครื่องใน เมื่อถามต่อถึงเหตุผล เธอหัวเราะก่อนจะโบ้ยให้ไปถามคนกินว่าเพราะอะไรจึงติดใจ
“น้ำซุปของป้าไม่ต้องปรุงเลย แถมราคายังไม่แพงอีกด้วย แค่ 20 บาท พิเศษ 25 บาท” หนึ่งในลูกค้าเฉลยคำคอบ
ร้านก๋วยเตี๋ยวแม่โสภา ข้างวัดเมืองปอน เปิดให้บริการทุกวัน ขายกันตั้งแต่เช้า ขายหมดก็ปิด เพราะที่ทำทุกวันนี้ไม่ใช่เรื่องของกำไรเพียงอย่างเดียว หากแต่เป็นความสุขในวัยเกษียณด้วย…
“ป้าไม่ทำเยอะหรอก เราทำเล็กๆ น้อยๆ พออยู่ได้ จะได้ไม่ต้องไปขอลูกขอหลาน” แม่โสภาทิ้งท้าย