ประเด็นสุขภาวะ

ในยามที่พระอาทิตย์เริ่มอ่อนกำลังลง กลุ่มคนจำนวนหนึ่งมารวมตัวกันที่ลานสาธารณะใกล้ที่ทำการเทศบาล ซึ่งมีการสร้างสนามเปตองเอาไว้ สมาชิกประจำลานเปตองนี้นำทีมโดยชมรม อสม. ที่มักจะมาประลองฝีมือกันเป็นประจำยามเย็น

ณ อาคารอเนกประสงค์ข้างที่ทำการเทศบาลตำบลโพรงมะเดื่อ เป็นที่ตั้งของศูนย์นวดแผนไทย หากใครผ่านมาทางนี้ ลองเข้ามาใช้บริการ มีทั้งนวดลดการปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ นวดคลายเส้น โดยทีมหมอนวดที่ได้รับการฝึกอบรม

กลไกหลักในการขับเคลื่อนประเด็นการสร้างเสริมดูแลสุขภาพที่สำคัญของคน 20 ชุมชนในเทศบาลตำบลโพรงมะเดื่อ คือกองทุนหลักประกันสุขภาพ ซึ่งดำเนินการมาต่อเนื่อง ตั้งแต่ปี 2555

“…ในสมัยพุทธกาลมีหมอรักษาโรคท่านหนึ่ง ชื่อว่า ‘เจ่หว่าก๊ะ’ กล่าวว่าเป็นหมอเทวดาที่สามารถยื้อความตายจากยมบาลได้ ทุกคนที่หมอท่านนี้ให้การรักษาจะต้องหาย ต่อมาเกิดเหตุการณ์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าประชวรเพราะฉันอาหารผิดสำแดง

แม้จะเป็นเพียงโรงเรียนเล็กๆ ที่มีเด็กทั้งหมด 216 คน แต่โรงเรียนชุมชนบ้านเมืองปอน โรงเรียนเก่าแก่ซึ่งก่อตั้งในปี 2446 แห่งนี้ ยังเป็นศูนย์รวมของเด็กจากหมู่บ้านต่างๆ ในตำบล เหตุเพราะที่นี่เป็นโรงเรียนขยายโอกาสเพียงแห่งเดียวในพื้นที่

ตรงข้ามกับหมู่บ้านเมืองปอน ฝั่งนี้ภูมิประเทศเป็นเทือกเขา ดินแห้งแข็ง ขาดน้ำ หลายจุดยังเป็นหินอยู่เลย แต่ถึงกระนั้น เราก็ได้เห็นรอยยิ้มผลิพรายบนใบหน้าของ ร้อยตรีบุญยศ ผอนวล ข้าราชการทหารผู้ออกราชการก่อนกำหนดมาตั้งแต่ปี 2555 แล้วหันมาเป็นเกษตรกร

หลังจากพูดคุยเรื่องเหมืองฝาย เราตาม สุวิทย์ วารินทร์ อดีตรองนายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองปอนมายังไร่นาสวนผสมขนาด 11 ไร่ เลาะเลียบถนนหลังโรงเรียนชุมชนบ้านเมืองปอน ที่มีลำเหมืองขนาบขนานไปตลอดเส้นทาง

ข้างๆ วัดเมืองปอน มีร้านก๋วยเตี๋ยวอยู่ร้านหนึ่ง ตั้งตู้อยู่ใต้ชายคาของเรือนไม้เก่า เตาถ่านที่กำลังแดงร้อนคอยเคี่ยวกรำน้ำให้เดือดปุด ข้างเตามีผักกาดหั่นเป็นชิ้นน้อยแช่น้ำอยู่ ในตู้มีหมูต้ม ตอนนั้นเป็นช่วงพักเที่ยง ลูกค้ากำลังเข้า เราเองก็เช่นกัน

เราเดินทางขยับออกมายังบ้านหมู่ที่ 2 บ้านเมืองปอน เพื่อมาดูงานหัตถกรรมอย่างหนึ่งของคนไทใหญ่ ทันทีที่รถลัดเลาะเข้ามายังรั้วบ้าน องปุ้น ไชยวิฑูรย์ ชายสูงวัยผู้เป็นเจ้าของบ้านก็ออกมาต้อนรับ

เราอยากบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับอาหาร ซึ่งเหมือนเป็นประตูสู่วัฒนธรรมของคนทุกเชื้อชาติ มีเอกลักษณ์มีความโดดเด่นแตกต่างกันไป เราเลยอยากบอกเล่าเรื่องราวอาหารของคนไทใหญ่ เลยขอให้ ฟองจันทร์ ศิริน้อย หรือ ครูอู๊ด เล่าให้ฟัง