เราเดินทางมาถึงชุมชนหมู่ใหญ่ ในหมู่ที่ 2 ตำบลหนองดินแดงในเวลาเย็น สภาพอากาศวันนั้นแปลกประหลาด ฟ้าครึ้มแต่กลับมีแสงแดดจ้าส่องลงมาบริเวณนั้น เรามาถึงลานอเนกประสงค์ ที่มีเด็กๆ กำลังวิ่งเล่นอยู่ ส่งเสียงหัวเราะไปตามประสา ชวนให้คิดถึงวันวานเมื่อคราวครั้งวันเยาว์ของตัวเอง
ไม่นานนักฝนตกลงมา ทั้งที่แดดยังส่องแสงจัดจ้าน ทุกคนเข้ามาหลบฝนใต้ศาลาอเนกประสงค์
“วันนี้จะพาเด็กๆ ไปนั่งรถเล่นรอบตำบล” คุณลุงผู้ดูแลสถานที่พูดขึ้น พลางใช้สายตานำเราไปที่รถสามล้อ
กว่า 8 ปีแล้วที่พื้นที่ที่เคยว่างเปล่าถูกปรับโฉมให้กลายเป็นพื้นที่ทำกิจกรรมของเด็กๆ ในชุมชนหมู่ใหญ่ ตลอดจนชาวบ้านในละแวกนี้ ตามความประสงค์ของเจ้าของที่ดิน ผู้ที่ใครต่อใครกล่าวถึงอย่าง บุญเรือน สารพันโชติวิทยา ซึ่งเป็นเจ้าของโรงงานทำเส้นขนมจีนในชุมชนแห่งนี้
นิตยา เคารพธรรม สมาชิกสภาเทศบาลตำบลโพรงมะเดื่อ ในฐานะตัวแทนชาวบ้านในชุมชน เล่าว่า เดิมพื้นที่นี้เป็นป่ารกร้าง และเนื่องจากติดกับพื้นที่โรงงานของบุญเรือน เขาจึงซื้อเอาไว้ มีทั้งหมด 5 ไร่ จากนั้นไม่ได้ทำอะไร กระทั่งช่วงหลังเริ่มปรับสภาพพื้นที่ เพื่อให้เด็กๆ และคนในชุมชนได้มีลานกิจกรรมสันทนาการ
“ตอนนั้นปี 2550 คุณบุญเรือนเริ่มซื้อเครื่องเล่นมาตั้งไว้บ้างแล้ว แล้วเผอิญช่วงนั้น พี่เองทำโครงการแอโรบิกอยู่ที่หน้าชุมชนตลาดหนองดินแดง ซึ่งคนส่วนใหญ่ที่มาเต้นเป็นคนในชุมชนหมู่ใหญ่ แล้วมันอยู่คนละฝั่งถนนกัน ก็เลยขอคุณบุญเรือนว่าจะย้ายแอโรบิกไว้ที่นี่ เขาก็อนุญาต กลายเป็นว่า มีทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ คนแก่ รวมตัวทำกิจกรรมตามอัธยาศัยที่นี่” นิตยาเล่า
พอคนเริ่มมากขึ้น ทางเจ้าของที่จึงซื้อเครื่องออกกำลังกายมาให้เพิ่มเติม ทั้งพอเห็นว่า ชาวบ้านที่มาทำกิจกรรมส่วนใหญ่ต้องอยู่กลางแจ้ง ยามฝนตกไม่มีที่หลบ จึงใช้เงินส่วนตัวสร้างศาลาอเนกประสงค์ขึ้นมา พร้อมห้องน้ำ ห้องเก็บของ และห้องสมุด พอเด็กเริ่มเยอะขึ้น ทางบุญเรือนจึงได้จัดเลี้ยงอาหารเด็กๆ ทุกวันเสาร์ เริ่มมีการต่อเติมห้องครัว เนื่องจากเดิมต้องทำอาหารแล้วยกจากบ้านมา โดยชาวบ้านชุมชนหมู่ใหญ่ก็เข้ามาช่วยไม่เคยขาด
ถือเป็นความปรารถนาดีของบุญเรือน ในฐานะผู้ใหญ่ใจดี ที่อยากตอบแทนสังคม
“คุณบุญเรือนแกมาจากพื้นที่อื่น เข้ามาทำกินที่นี่ และด้วยธรรมชาติของโรงงานทำขนมจีน ก็ต้องมีกลิ่นบ้าง จึงอยากให้สิ่งดีๆ คืนแก่ชุมชน” สท.นิตยาว่า
นอกจากเป็นลานกิจกรรมแล้ว ในยามมีงานบุญ ชาวบ้านก็ขอใช้สถานที่แห่งนี้เป็นที่รวมตัว อย่างทุกปีช่วงเดือน 6 มีการทำบุญกลางบ้าน หรือมีงานเลี้ยงก็สามารถมาใช้สถานที่ได้ โดยข้าวของส่วนกลางของชุมชน อย่างพวกถ้วย ชาม แก้ว ทางชุมชนได้ขนมาเก็บไว้ที่แห่งนี้
“ชมรมแอโรบิกเราจะจัดกิจกรรมเต้นเฉลิมพระเกียรติทุกปี ก็ใช้พื้นที่ตรงนี้ในการระดมพล” สท.พูดด้วยรอยยิ้ม ก่อนเล่าต่อไปว่า “คุณบุญเรือนยังได้ซื้อจักรยานมาเก็บไว้ ซื้อเพิ่มเรื่อยๆ เพื่อให้ทุกคนได้ใช้ประโยชน์ จนวันนี้มีมากกว่า 20 คันแล้ว ภาพขบวนจักรยานที่ขี่เลียบกันไปริมบึง ก็เป็นภาพที่ชินตาของทุกคนดี ส่วนรถสามล้อที่ขับอยู่นั้น ก็เป็นรถที่คุณบุญเรือนซื้อมาไว้ มีคุณลุงจิตอาสาในชุมชนคอยขับพาเด็กๆ ไปเที่ยว แถมบางครั้งในตอนค่ำ ยังมีจัดฉายหนังกลางแปลงให้ทุกคนได้ดูกันฟรีด้วย”
เรารู้สึกประทับใจในหลักการของชายที่ชื่อบุญเรือน ในวันนั้นเรายังไม่ได้พบกับเขา แต่จากดวงตาของผู้คนยามที่พูดถึงเขา ก็ทำให้เราเชื่อว่าเขาทำด้วยใจ คืนประโยชน์ให้กับชุมชนที่เขาอยู่ แค่ลำพังรอยยิ้มของเด็กที่เกาะแกะอยู่ตรงรถสามล้อคันนั้น ก็ประจักษ์เพียงพอแล้ว