ถึงแม้กลุ่มสตรีที่หมู่ที่ 4 บ้านกรือซอ จะไม่ได้เป็นแม่ค้าเต็มตัว แต่พวกเธอก็มีกิจกรรมสร้างรายได้อย่างต่อเนื่อง แถมยังได้รับคำชื่นชมในผลงานอีกด้วยว่าไม่ธรรมดา เพราะไม่ว่าจะจับงานอะไร ทั้งทำอาหาร ผลิตดอกไม้ก็ทำออกมาได้ดี แน่นอนว่าเรื่องพรสวรรค์อาจจะเป็นส่วนหนึ่ง แต่สิ่งสำคัญคือการไม่ยอมหยุดนิ่งและปล่อยเวลาให้หายไปโดยเปล่าประโยชน์
ปราณี สารียอ ประธานกลุ่มแม่บ้านอาหารไทย เล่าย้อนกลับไปในช่วงปี 2547 ซึ่งเป็นสมัยแรกที่ จุฑามณี หามะ ได้รับเลือกตั้งเป็นนายก อบต.แว้ง
“ทางนายกฯ มีความคิดอยากส่งเสริมอาชีพให้แก่กลุ่มสตรีในพื้นที่ ประจวบกับได้รับงบประมาณมาจากกรมพัฒนาฝีมือแรงงาน กระทรวงแรงงาน เลยรวมกลุ่มสมาชิกในพื้นที่หมู่ที่ 4 กัน 20 คน จากนั้นทาง อบต. จึงติดต่อประสานขอวิทยากรจากแรงงานจังหวัด เพื่อมาสอนเรื่องการทำดอกไม้ผ้าใยบัว พอได้วิชามา ทาง อบต.ก็สนับสนุนเพิ่มเติมอีก 10,000 บาท นำไปซื้ออุปกรณ์ทำดอกไม้จากตลาดสุไหงโก-ลก ต่อยอดเป็นอาชีพจริงจัง
สินค้าเริ่มจากดอกไม้ผ้าใยบัว ซึ่งใช้สำหรับงานแต่งงาน ขยับมาทำดอกไม้จันทน์ สำหรับพิธีศพของศาสนาพุทธ ดอกไม้ประดิษฐ์สำหรับประดับบ้าน หรือแม้แต่ดอกไม้ติดเข็มกลัดก็ยังทำ โดยกลุ่มทำงานตามออเดอร์เท่านั้น หลายเจ้าสั่งทำเพื่อขายต่อ
“พี่สาวมีเครือข่ายอยู่ เป็นร้านในประเทศมาเลเซีย แล้วก็มีร้านในตลาดสุไหงโก-ลกสั่งเข้ามาเยอะเหมือนกัน” ประธานกลุ่มว่า
หลังจากทำดอกไม้ผ้าใยบัวได้ประมาณ 4 ปี พอมีกำไรเหลือ ทางกลุ่มจึงเจียดเงินออกมา 10,000 บาท เพื่อดำเนินการทำอาหารและขนมตามงาน ด้วยว่าสมาชิกหลายคนเคยไปช่วยทำอาหารในงานบุญ งานมงคล ตลอดจนอวมงคล แล้วได้รับคำชื่นชมว่าทำอาหารอร่อยดี จึงมีคนขอให้ช่วยทำอยู่เรื่อยๆ เกิดเป็นกระแสปากต่อปาก ทางกลุ่มเห็นว่าเป็นจังหวะที่ดี เลยเริ่มทำจริงจัง
อาหารที่ทำส่วนมากเป็นอาหารตามสั่งสำหรับงานเลี้ยงหรือพิธีทางศาสนา โดยทำเป็นอาหารกล่อง ใน 1 เดือน จะมีเฉลี่ย 3 งาน เมนูยอดนิยมเลยต้องยกให้ข้าวหมกไก่ ข้าวหมกเมกกะ ขนมปุยฝ้าย ขนมสอดไส้ ข้าวเหนียวหน้าต่างๆ
ปัจจุบันสมาชิกกลุ่มมีเหลือด้วยกัน 10 คน เนื่องจากหลายคนก็ย้ายไปแล้ว บางคนต้องเลี้ยงลูก ไม่มีเวลามาทำ โดยการแบ่งรายได้ ทั้งดอกไม้ใยบัวหรืออาหาร ลำดับแรกจะหัก ค่าใช้จ่ายให้เรียบร้อย แล้วก็หักอีกเล็กน้อยเข้ากองกลาง เพื่อเป็นเงินหมุนเวียนต่อไปในอนาคต ที่เหลือแบ่งเท่าๆ กันในหมู่สมาชิก
สำหรับการทำงานของกลุ่มสตรีนี้ แม้จะ ไม่ได้สร้างรายได้มากมายนัก แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความสุขและรอยยิ้ม เพราะนี่คือการเชื่อม สัมพันธ์ภายในชุมชน ทุกคนต่างร่วมแรงร่วมใจเพื่อผลิตผลงานที่ดีที่สุดออกมา…